زنده یاد حسن نوحی

دریغ عمر به آخر رسید و من نرسیدم

به آنچه آرزویم بود آرمان و امیدم

زدست دوست نمایان سفله رنج کشیدم

بغیر همسر دلبند خویش دوست ندیدم

ای که بعد از مرگ من تاج گل آری بر مزارم

تا که در جمع شما هستم بپرس احوال زارم

گر نما یی خاری از پایم رها در تنگدستی

بهتر از صد گل بود بیهوده اندازی کنارم

                                                    مرحوم زنده یاد (حسن نوحی)