پشیمان....

یک عمر پشیمان ز پشیمانی خویشم

ما همیشه صداهای بلند را میشنویم

ما همیشه صداهای بلند را میشنویم، پررنگ ها را میبینیم، سخت ها را میخواهیم .
.
.
.
.
غافل ازینکه خوبها آسان میآیند، بی رنگ می مانند و بی صدا می روند

به پیش روی من

به پیش روی من ، تا چشم یاری می کند ، دریاست
چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست
در این ساحل که من افتاده ام خاموش
غمم دریا ، دلم تنهاست
وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست
خروش موج با من می کند نجوا
که هرکس دل به دریا زد رهایی یافت ...